Jerzy Waldorff - Preyss - pisarz, publicysta, krytyk muzyczny i działacz społeczny, określany jako współczesny człowiek renesansu. Urodzony w 1910 roku, Jerzy Waldorff ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Poznańskim i Konserwatorium muzyczne. Po służbie w wojsku trafił do Warszawy, jako aplikant w kancelarii adwokackiej. Po krótkiej praktyce prawniczej, postanowił poświęcić się dziennikarstwu. W 1938 roku podjął pracę redaktora naczelnego działu kultury i krytyka muzycznego Kuriera Porannego. Jego podwładnymi byli m.in. Tadeusz Boy - Żeleński, który zajmował się recenzjami teatralnymi i Tadeusz Bereza, piszący o książkach. Po wybuchu wojny Waldorff - jako szef kurierowskiego działu kultury - zlecił Władysławowi Broniewskiemu napisanie patriotycznego wiersza. Powstał wówczas Bagnet na broń. Przed wojną był zamożny, skończył prawo, szalał na balach i koncertach, podróżował, pisywał. W czasie okupacji rzucił się do organizacji tajnego życia muzycznego, pracował za trzech z odwagą i optymizmem. A po wojnie znalazł się nagle, jak wszyscy, na lodzie, wcale już niezamożny, jakiś tam dziennikarz, literat mało znany, w dodatku widziany przez władze niezbyt dobrze, zgoła raczej kiepsko - pisał o powojennej sytuacji Waldorffa Jerzy Kisielewski. Jerzy Waldorff współpracował z radiem, pisywał do Przekroju, świata i Polityki. Popularność przyniósł mu cykl felietonów Muzyka łagodzi obyczaje i programy telewizyjne. Rozpoznawalny stał się jego styl - pełen poczucia humoru i nie pozbawiony autoironii. Jego charakterystyczna powierzchowność sprawiała, że ludzie rozpoznawali go na ulicy.